Ouderlijke stress en zelfzorg

Ouderlijke stress of waarom is het tegenwoordig moeilijk om een ouder te zijn?

Ouderlijke stress is een uitdrukking die nog niet zo lang geleden opdook in de psychologie, in de jaren 1970. In het verleden, toen we te maken hadden met problemen of gedrag van een kind, lag de focus vaak alleen op het kind, zonder rekening te houden met de ouders. Maar tegenwoordig bekijken we situaties met betrekking tot het kind binnen het grotere kader van het gezin. Zie een gezin als een goed geoliede machine - een systeem waarin het kind en de ouder cruciale onderdelen zijn, die samenwerken om een uniek systeem te creëren met zijn eigen specifieke eigenschappen en levenscycli.

Het ouderschap brengt heel wat uitdagingen met zich mee. Ondanks de vele opties en externe hulpmiddelen om ons dagelijks leven te vereenvoudigen - van luiers en voorverpakte kindvriendelijke maaltijden tot babysitters en huishoudelijke schoonmaakdiensten - blijven de verantwoordelijkheden die gepaard gaan met het opvoeden van kinderen groot. In dit tijdperk hebben we gelukkig toegang tot een overvloed aan hulpmiddelen, zoals consultaties van deskundigen, handiger vervoer, de enorme uitgestrektheid van het internet voor informatie en de connectiviteit van sociale netwerken. De rol van ouders is echter ontegenzeggelijk veeleisend, vooral voor degenen die hun ouderlijke verantwoordelijkheden benaderen met een diep plichtsgevoel en ernaar streven de best mogelijke verzorgers voor hun kinderen te zijn.

Ouderlijke stress is een relatief nieuwe term die steeds vaker gebruikt wordt in psychotherapiekantoren. Een groeiend aantal ouders zoekt hulp bij specialisten om de uitdagingen in verband met het opvoeden van kinderen het hoofd te bieden en interne en externe problemen aan te pakken. Dit kan gevoelens van uitputting, uitputting of zelfs een burn-out inhouden, waardoor het een uitdaging is om de dagelijkse verantwoordelijkheden in verband met het ouderschap te managen. Het is bemoedigend om te zien dat er een trend is om steun te zoeken bij de complexe aspecten van het ouderschap. Maar niet elke ouder vindt het makkelijk om over zijn of haar gevoelens te praten. Ik voel met hen mee omdat we allemaal gevormd zijn door onze opvoeding, vaak beïnvloed door de neiging om een gepolijste buitenkant te hebben terwijl we onze interne problemen verbergen. Toen we opgroeiden, concentreerden we ons vaak op hoe ons gezin overkwam op anderen in plaats van ons te verdiepen in wat er zich achter gesloten deuren afspeelde.

1. Waarom treedt ouderschapsstress op en welke factoren dragen ertoe bij?

   Ouderlijke stress komt voort uit de essentie van OUDER ZIJN:

   1. Ouders voelen de druk van belangrijke veranderingen in zichzelf, het dagelijks leven en relaties. Daarbij komen nog de nieuwe verantwoordelijkheden die het opvoeden van kinderen met zich meebrengt. Dit kleine mensje is volledig afhankelijk van de volwassene en hoe jonger het kind, hoe meer interne spanning de ouder ervaart. Een ouder zijn is geen 9-tot-5 baan; het is een baan die de klok rond werkt. Je kunt niet uitklokken of vakantie nemen van het ouderschap. Het vraagt 24/7 onze aandacht. Konden we maar af en toe een pauze nemen, een beetje van onszelf en onze behoeften terugwinnen. Stel je een moment van rust voor, waarop niemand trekt, schreeuwt of een inzinking heeft. Stel je voor dat je geniet van een warme, niet lauwe kop koffie terwijl je rustig naar je favoriete tv-serie kijkt. Droom van een normaal gesprek met je partner zonder onderbrekingen terwijl je een kind troost. Dergelijke situaties zijn uitdagingen op zich, ongeacht of het kind kalm of onrustig is.

   Het slaappatroon van het kind speelt een cruciale rol. Is je kind een gezonde slaper of verstoort een mogelijke neurologische aandoening zijn of haar slaap en beïnvloedt dit jouw eigen rust? Chronisch slaaptekort richt een ravage aan die leidt tot ongeduld, een snel humeur en het afreageren van frustraties op kinderen. Deze cyclus leidt vaak tot schuldgevoelens, zelfverwijten en beloftes om het de volgende keer beter te doen, maar het herhaalt zich. Velen van ons kunnen zich in dit scenario vinden omdat slaaptekort een tol eist.

   Als gevolg daarvan kunnen ouders een burn-out krijgen door de meedogenloze aard van hun rol. De stress neemt toe als je te maken hebt met een heel jong kind, waardoor er veel vragen rijzen over hoe je betere ouders kunt zijn, vooral als het je eerste kind is. Diep van binnen willen we allemaal goede ouders zijn, toch?

   Stress kan ook sluipen als er twee of meer kleintjes zijn die dicht bij elkaar in leeftijd zijn en extra aandacht en zorg van de ouders vragen. Het komt ook voor als een kind ziek is of uitdagingen heeft op de kleuterschool of op school. Deze situaties zijn behoorlijk ingrijpend en vragen om middelen. En laten we de speciale gevallen niet vergeten, zoals kinderen met een handicap, die natuurlijk nog meer zorg en inspanning van de ouders vragen.

   

2. 1. Een andere bron van stress zijn de hoge eisen die we aan onszelf stellen. Vooral als je de neiging hebt om een beetje perfectionistisch te zijn en het moeilijk vindt om tevreden te zijn met wat je bereikt hebt. Ik kan me in deze gevoelens verplaatsen. We willen allemaal de perfecte ouder zijn, onze kinderen het beste geven en ze beschermen tegen de moeilijke ervaringen die we in onze eigen jeugd hebben gehad. Maar hoeveel moeite we ook doen, perfectie in het ouderschap is onmogelijk. Er zullen altijd situaties zijn die we niet kunnen voorspellen, beheersen of oplossen. Dus in plaats van een onbereikbaar ideaal na te jagen, wil ik je één belangrijke term in het ouderschap meegeven: goed genoeg moeder en goed genoeg vader. Een goed genoeg ouder zijn is meer dan genoeg; je hoeft niet perfect te zijn!

   Onthoud: hoe hoger de normen, hoe meer middelen je gebruikt om eraan te voldoen. De ouders van vandaag erkennen het belang van te investeren in hun kinderen - het is een cruciale investering. Draag je tijd, energie, gedachten en aandacht bij. Een goede ouder zijn is een belangrijk deel van wie je bent.

   1. Ouders merken vaak dat hun eigen herinneringen en ervaringen uit de kindertijd, vooral de traumatische, weer naar boven komen als ze zelf ouders worden. Er komen regelmatig ouders naar me toe als psychotherapeut, op zoek naar begeleiding bij de emotionele uitdagingen die zich voordoen nadat ze ouders zijn geworden, waaronder postnatale depressie, die zowel vrouwen als mannen kan treffen.

   Lang vergeten herinneringen uit de kindertijd kunnen een grote invloed hebben op de dagelijkse omgang van een ouder met hun kind. Op een onbewust niveau komt alles wat ze sinds hun geboorte met hun eigen ouders hebben meegemaakt plotseling weer naar boven. Dit creëert een dubbele stress voor de ouder: navigeren door de nieuwe situatie en emoties die horen bij de rol van ouder, en de taak om om te gaan met emoties en lang vergeten, waarschijnlijk onopgeloste en niet-gevoelde emoties die naar boven komen tijdens interacties met hun kind.

   Deze intense emoties kunnen zich manifesteren als aanzienlijke intolerantie, woede, boosheid, paniek, wanhoop, machteloosheid, hulpeloosheid, depressie, leegte en een onvermogen om met het huilen van een kind om te gaan of heldere emoties te uiten - soms zelfs hysterie. Deze emoties geven vaak aan dat ze niet alleen te maken hebben met de huidige situatie, maar eerder met ervaringen uit het verleden die zorgvuldige aandacht vereisen. Het kan een uitdaging zijn om emoties over vandaag te onderscheiden van die over het verleden, vooral als je je niet van tevoren hebt verdiept in je jeugdervaringen en deze hebt geanalyseerd. Hoewel het verleden opnieuw bekijken ontmoedigend kan lijken, raad ik iedere ouder aan om te overwegen hun jeugdervaringen met een specialist te bespreken voor een gezonder begrip en omgang.

   1. Overvloed aan informatie en de overvloed aan keuzes waarmee we omringd zijn. Je hebt misschien verhalen gehoord van ouders, grootouders of familieleden die herinneringen ophaalden aan vroeger, toen het managen van een huishouden, kinderen en zelfs een boerderij minder uitdagend leek. Hoewel deze anekdotes interessant zijn, missen ze vaak de complexiteit van het moderne ouderschap, vooral als de vertellers geen ervaring uit de eerste hand hebben met kleine kinderen.

   Vroeger werd het opvoeden van kinderen niet zo uitvoerig besproken of geprioriteerd. Ouders speelden de rol van leraren en richtten zich op basiszaken als kleding, voeding en netheid. Beslissingen over cruciale zaken zoals geboortemethoden, borstvoeding, fopspenen, draagdoeken, voedingsstijlen, vaccinaties, kinderartsen, naar de kleuterschool gaan en meer werden meestal genomen door ouderen of volgden de maatschappelijke normen zonder veel vragen te stellen.

   De ouders van vandaag hebben daarentegen te maken met een ander landschap. Zij dragen het gewicht van de verantwoordelijkheid omdat ze minder geneigd zijn om beslissingen te delegeren. Het analyseren van een enorme hoeveelheid informatie wordt hun taak, wat vaak leidt tot stress en angst. De keuzes lijken eindeloos: een natuurlijke bevalling of een bevalling in het ziekenhuis, exclusieve borstvoeding of flesvoeding, een homeopaat of een arts uit de traditionele geneeskunde raadplegen, kindgericht eten of puree bereiden, kiezen voor de kleuterschool of een babysitter inhuren, sport aanmoedigen of artistieke talenten koesteren?

   Elke keuze die je maakt, betekent automatisch dat je afziet van talloze andere opties. Het besef van deze realiteit verhoogt de druk, omdat ouders begrijpen dat hun beslissingen in belangrijke mate bijdragen aan de toekomst van hun kind. De verantwoordelijkheid is enorm en het proces kan overweldigend zijn.

   Verschillende factoren dragen bij aan verhoogde stress voor ouders in de huidige uitdagende omgeving van het opvoeden van kinderen. Het is cruciaal om rekening te houden met de unieke individuele en sociale aspecten binnen elk gezin, omdat deze factoren een belangrijke rol spelen bij het algehele welzijn van het gezin. Hoewel in deze blog een aantal van de meest voorkomende stressfactoren aan bod zijn gekomen, is het belangrijk om de verschillende uitdagingen te erkennen waarmee gezinnen te maken kunnen krijgen.

   Ondanks de veeleisende aard van het ouderschap is er geen levenservaring die meer voldoening geeft dan het ouderschap van je biologische of pleegkinderen. Getuige zijn van en actief deelnemen aan de groei en ontwikkeling van een kind, gekoppeld aan het rendement van geïnvesteerde tijd en zorg, geeft een ongeëvenaard gevoel van voldoening. Deze diepe voldoening dient als een drijvende kracht die ouders motiveert om er voortdurend naar te streven beter te worden voor hun kinderen.

   Auteur

   Liva Spurava

   Gestalttherapeut / Oprichter van het Psychologisch Centrum AUGT